Na początku dzieci miały trudność z rozróżnieniem dobrego uczynku od spełnianego obowiązku, ale z czasem ustawiały się kolejki, by z nauczycielkami podzielić się tym, jaki dobry uczynek dziecko spełniło. Wszystkie dobre uczynki dzieci zapisywane były na białych i czerwonych listkach, które zgodnie z ułożeniem barw narodowych były przyczepiane do konturowej mapy Polski na gazetce klasowej. Dzieci w zdecydowanej większości skupiły się na pomaganiu innym (rodzicom, dziadkom, rodzeństwu, ale i rówieśnikom z klasy). Chętnie wykonywały prace porządkowe i obowiązki domowe, które na co dzień do nich nie należały. Dużo dzieci zaangażowało się w pomoc bezdomnym zwierzętom.